Wat is er nou leuker dan een verjaardagsfeestje mogen schipperen? Ik heb het antwoord gevonden: schipperen in Griekenland, op een Catamaran, met super gezellige mensen én een overkill aan Flamingo’s. Waar je ook keek, er was geen ontkomen aan; Flamingo’s overal. We hebben een top week gehad, heerlijk gegeten, gedronken en gezongen. Dank je wel Karin dat je mij hebt meegevraagd om jullie onderkomen voor de week te mogen varen. Ik kijk er met heel veel plezier op terug en zing nog graag ons ‘Flamingo-lied’. Voor wie het lied wil luisteren;
In augustus ben ik van Brest overgestoken naar A Coruna. In de voorbereiding op deze tocht gingen mijn gedachten regelmatig uit naar de berichten die circuleren over Orca’s die zeiljachten als een speeltje lijken te zien. Ik zag afgebroken roerbladen en andere schades voorbijkomen. Ook zijn er verhalen over pittige omstandigheden door wind en golven in deze hoek. Het kan er best spoken en dan helpt het ook niet als de oceaan vanuit een behoorlijke diepte het water omhoog stuwt naar de rand waarop wij willen gaan varen. Desondanks besloot ik de oversteek toch te gaan maken want ik wilde wel eens meemaken hoe het is om meerdere dagen en nachten aaneengesloten op zee te zijn.
Met collega schipper Renato, aan boord van de Simaia, zijn we in 3 dagen de Golf overgestoken. Precies in deze 3 dagen hadden we een perfect weervenster wat voor een hele rustige overtocht heeft gezorgd, bijna een beetje te rustig….
Onderweg hebben we bezoek gekregen van een vogeltje dat behoefte had om te schuilen en uit te rusten. Na wat slaap ingehaald te hebben heeft dit vogeltje zich tegoed gedaan aan alle spinnetjes die zich aan boord bevonden en is weer uitgevlogen.
Een tocht van iets meer dan 300 Nm met wind op de kont maakte het een vrij eenvoudige overtocht met een paar gijpen. De wind was ons gunstig gezind waardoor we maar 2 keer een rif hebben moeten zetten. (zei ik al eerder, een beetje te rustig…. )
Het was een ervaring op zich 3 dagen de zon onder te zien gaan en de nacht door te varen. Ik had nog niet eerder de ambitie om bv de oceaan over te steken en langere tijd op zee te vertoeven, maar dat begint nu toch een beetje te kriebelen.
Hoe groot is de kans dat twee stellen op wereldreis, die elkaar niet kennen en afzonderlijk van mij les hebben gehad, elkaar in Spanje ontmoeten? En dan krijg ik dit bericht, zo leuk!
Het seizoen begon al vroeg met twee geplande Tidal-trainingen. De eerste werd letterlijk afgeblazen door maar liefst drie stormen; Dudley, Eunice en Franklin. Gelukkig ging de tweede wel door en hebben we koers gezet richting naar de oostkust van Engeland.
De ochtenden waren behoorlijk koud, niet gek in Februari, met rijp op de boot als resultaat. Na een pittige overtocht aangekomen in Lowestoft kregen we uitgebreide controle van de kustwacht en verbaasde blikken als in “Wie gaat er in godsnaam met dit weer en deze kou op een zeilboot de Noordzee over?” Niet heel gek gedacht, onderweg geen enkele andere zeilboot op zee tegengekomen, rest van de week overigens ook niet:)
Lowestoft, is een bekende haven voor de meeste zeilers die de UK hebben aangedaan. Van hieruit zijn we naar Great Yarmouth gevaren en …. snel weer terug. De kustwacht keek al verbaasd toen wij vertelden van onze plannen en nu weten we waarom. GY is niet echt een gezellige plek om te overnachten. Dus opnieuw overnacht in Lowestoft.
Het varen langs de Engelse kust is uitdagender dan de Nederlandse. Veel zandbanken te omzeilen en rekening houden met het tij om haven in- en uit te kunnen varen vanwege de drempels die daar liggen. Iedere dag weer berekenen wat de ideale vertrektijd is om optimaal te kunnen varen. Na Lowestoft zijn we afgezakt naar Ippswich. Woolverstone Marina en de beroemde Butt en Oyster bij Pin Mill hebben we overgeslagen.
In Ipswich op zoek gegaan voor een nieuw lampje aangezien ons navigatielicht voorop het niet meer deed. Prachtige Maritieme winkel Fox’s Chandlery ontdekt. Een paradijs om geld uit te geven aan alles wat met zeilen te maken heeft. Ook nog even in de kraan gehangen omdat er een stuk plastic om de schroef zat en en pint gedaan in een gezellige pub. Vanuit Ipswich koers gezet naar Vlissingen.
De overtocht naar NL verliep gelukkig een stuk rustiger dan de heenreis. Na aankomt in Vlissingen even bijgekomen bij V.V.W. Schelde en daarna binnendoor via Kanaal door Walcheren naar Sint Annaland. Hier mochten we overnachten bij Enjoy Sailing, met dank aan Pjotter. Proviand kunnen inslaan voor de laatste etappe en de trossen gingen weer los.
Op weg naar de Roompotsluis diesel en een drankje ingeslagen in Zierikzee en bij aanvang van de avond het ruime sop gekozen. Scheveningen lag in de planning om even naar binnen te varen maar toen we daar aankwamen was het tij en de wind ons zo gunstig, dat we besloten door te varen. Dat werd een topnacht! Samen met Rick steeds het wachtschema met een uur verlengd waardoor we tot aan IJmuiden samen gelopen hebben. Een prachtige sterrenhemel, stroom mee en mooie aan de windse / halve koers wat wil een mens nog meer?
Heerlijk met gemiddeld 10 kts ’s nachts langs de kust scheren
Het was een heerlijke week. Koud, soms in Engeland wat nat, maar met een goeie kachel in de kajuit en fijn gezelschap is het goed toeven. Ik heb genoten en bij terugkomst in Nederland hebben we alleen maar mooi weer gehad. Een echt ‘welkom thuis’. Met dank aan Lucie, Floor, Koos, Olivier en Rick en natuurlijk Henk voor het beschikbaar stellen van zijn mooie jacht Mare Liberum.
Vorig jaar gooide Covid nog roet in het eten maar dit jaar ging het gelukkig wel door en ben ik deze zomer zeven weken voor VillaVibes vanuit Sukosan op pad geweest. Samen met collega schippers iedere week 32 Vibers van VillaVibes rondvaren langs de kust van de Adriatische Zee.
Collega’s Geertje, David en Monique
Helder blauwe wateren, waarin we regelmatig dolfijnen tegenkwamen, wind en zon zorgden voor prima zeilweer.
Onweer bolletjes
Tussendoor ook wel regen met onweer en een heuse Jugo over ons heen gehad. Dit zorgde voor spannende momenten maar gelukkig schijnt na regen altijd weer de zon.
Mijn huis voor 7 weken: My Way One, Bavaria 51 ft. 5 hutten. Een fijn stabiel schip met genoeg ruimte voor 9 personen aan boord.
Mijn huis voor 7 weken; My Way One, Bavaria cruiser 51ft
Iedere avond een nieuwe zonsondergang, het blijft mooi.
Baai van Kakan
In deze baai van Kakan heb ik mijn eerste ‘Pan-Pan’ moeten oproepen. Eén van de Vibers was ’s nachts vooruit de trap naar de salon afgelopen, uitgegleden en bij de val zijn pols gebroken. De communicatie in Kroatië verloopt behoorlijk anders dan bij ons in Nederland maar uiteindelijk is de ongelukkige twee uur later door een politieboot opgehaald om naar het ziekenhuis te worden gebracht.
Aan de Krka rivier ligt het prachtige plaatsje Skradin. Ooit al met de auto bezocht in 2013. Toen droomde ik ervan om met een zeiljacht deze haven te mogen bezoeken. Iedere keer weer een feest om hier te zijn.
Skradin Zminjak
De baai van het kleine eiland Zminjak, altijd een mooie avondlicht, zeker bij volle maan
Zminjak
Mijn verjaardag heb ik in Kakan gevierd. Nina van het restaurant 7 Nebo heeft met haar familie voor een verrassing gezorgd; 3 taarten en vuurwerk. Ik was er even stil van, zo lief van ze.
7 weken Kroatië; 7 x een nieuwe groep, 7 x boodschappen voor 36 mensen sjouwen, 7 x 32 nieuwe namen leren, 7 x langs mooie plekken varen, 7 weken dagelijks 36 menu’s vragen en doorgeven, 7 weken dolfijnen spotten (en schildpadden in de Krka Rivier) en 7 weken afsluiten in Zadar in de mooiste loungeclub die ik ken. Het waren mooie, intensieve weken.
Vandaag ontving ik een berichtje op mijn telefoon, zo vanuit het niets een bedankje. Deze bedankjes maken mij dankbaar en blij.
Hi Olga, wilde je even een berichtje sturen om je ontzettend te bedanken voor de lessen. We zijn inmiddels in Frankrijk en super trots op wat we al bereikt hebben, waarbij jij een grote rol hebt gespeeld. Dank je wel daarvoor.
Door de lessen die ik geef aan mensen op hun eigen schip kom ik uiteenlopende schepen tegen. Alle verschillend in merk, type, maat, eigenschappen en bijzonderheden. Bavaria, Hanse, Jeanneau, Hallberg Rassy, Dufour, Etapp, etc. ik heb ze allemaal voorbij zien komen in de afgelopen jaren. Ieder schip heeft zo z’n voor- en nadelen en een echte favoriet heb ik niet.
Onlangs mocht ik op een Saffier SC10, voor mij compleet nieuw, lesgeven aan de nieuwe eigenaar. Wat een bijzonder schip! Mooie slanke lijn, geen zee-reling (even wennen), alle lijnen onderdeks naar de kuip én een elektrische lier.
Een echte beauty met goede zeileigenschappen! Goed getrimd loopt deze dame als vanzelf en snijdt ze makkelijk door het water. Opvallend hoe vaak mensen onderweg iets over haar zeggen. Ze vinden haar prachtig en dat is ze ook.
Tijdens de tochtjes die ik heb meegevaren, hebben we zowel rustig zonnig weer als een flinke bries met wat nattigheid gehad. Het doet haar niets, ze vaart rustig door.
Ik heb met plezier op haar meegevaren en mocht ze mij nog een keer uitnodigen……. ik ga van harte mee.
Voor het tweede jaar op rij heeft Amorgos vanwege Corona de training voor nieuwe buitenlandschippers noodgedwongen in Nederland moeten houden. Met vier, bij Ulrich Mittler Yachtcharter Lelystad, gehuurde jachten is het trainingsprogramma in Enkhuizen en omgeving gevaren. Het was weer een feestje om mee te mogen maken.
Onderweg van Lelystad naar Enkhuizen een prachtige zonsondergang mogen meemaken, een cadeautje.
In het buitenland wordt in havens voornamelijk aangelegd achter het eigen anker of aan een aanwezige mooringlijn. Hiervoor was een perfecte oefenplek in Enkhuizen aan de Gependam.
Anker uit en lijnen naar de kade. Zo simpel klinkt het maar al met al een complexe manoeuvre die je in de vingers moet krijgen om ook zonder vakantietoeschouwers ontspannen je boot aan te leggen.
Een dagtocht naar de mooie Markerwadden met prachtig weer.
Voor anker voor de lunch, gezellig bij elkaar.
Gelukkig maar 1 dag slecht weer gehad, maar dan ook meteen heel erg slecht weer. Precies waar wij waren, viel deze donderdag de meeste regen. Geen Griekse omstandigheden. Aan boord wel echte bikkels!
Het was een gezellige en leerzame week waarin 24 nieuwe schippers zijn opgeleid door dit topteam van trainers.
Met het trainingsweekend van de nieuwe schippers die voor Amorgos in het buitenland gaan varen is het seizoen officieel van start gegaan. Geen Griekse weersomstandigheden maar wel een simulatie van een Bora in Kroatië met harde windstoten. In vlagen kwam het makkelijk boven de 40 knopen.
Hoogste gemeten wind aan boord zaterdag 13 maart (56 knopen!)
Zaterdag stond er helaas te veel wind om veilig te kunnen zeilen. Wel een top dag voor de trainees om te ervaren wat de wind voor invloed heeft op varen met een kajuitjacht en de (on-)mogelijkheden te ontdekken.
In de luwte vangt een mast ook al flink wat wind.
Gelukkig waren de weersomstandigheden op zondag beter en kon er prima gezeild worden. Ook de “Corona-proof” gezamenlijke lunch bij Pampus ging dit keer wel door. Al met al een heel divers weekend waarin veel ervaring is opgedaan. Nu duimen dat er dit jaar meer mogelijk is om in het buitenland te varen.
